انجمن علمی بخش تاریخ دانشگاه شیراز

     در ابتدا جناب آقای دکتر قاسم کاکایی، مباحثی را تحت عنوان شهید دستغیب منافقین و ترور های سال ۶۰ شیراز؛ مطرح کردند:《 پس از سرکوب قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ توسط رژیم شاهنشاهی سازمان مجاهدین خلق که به عنوان یک سازمان چریکی بوجود آمد، از نهضت آزادی منشعب شدند. نهضت آزادی توسط مهندس بازرگان، دکتر یدالله سحابی و آیت الله طالقانی تاسیس شد که به شکلی جدا شده از جبهه ملی ایران کار ی انجام میدادند و خواسته آنها اجرای قانون اساسی بود.》

     دکتر کاکایی همچنین افزودند:《 بعد از این ماجرا جریان های مختلف چریکی شکل گرفت، چه در طیف های مارکسیستی که چریک های مدافعین خلق نمونه ایی از آن هستند و چه در طیف های مسلمان که چریک های مجاهدین خلق از آن دسته هستند. این جریان ها از بین دانشجویانی که شور انقلابی داشتند و ضد رژیم بودند شکل گرفته بودند و کسانی را که جذب میکردند از آن دسته بودند؛ در آن برهه انقلاباتی در سطح جهانی در حال پیروزی بودند به عنوان مثال: مائو در چین یا فیدل کاسترو در کوبا و . حتی سازمان مجاهدین فردی را نزد امام خمینی در تبعید فرستادند که کار آنها را تایید کنند، امام نیز ایشان را به مردمی شدن و آوردن مردم در صحنه تشویق کردند.》

     ایشان در ادامه کتابی را تحت عنوان راه انبیا راه بشر از مجاهدین معرفی کردند و درباره تفکر این سازمان فرمودند :《 سازمان مجاهدین دو تفکر را باور داشتند: نخست آن‌که راه دین همان راه علم است و دوم اینکه مارکسیسم یک علم است نه ایدئولوژی. مهندس بازرگان و دکتر یدالله سحابی تفکر نخست را تایید میکردند اما مارکسیسم را ایدئولوژی می دانستند نه علم؛ برای مجاهدین رفته رفته ترکیب علم و دین به ترکیب مارکسیسم و اسلام تبدیل شد، این جریان در سال ۱۳۵۴ منجر به تغییر سیستم ایدئولوژیک این سازمان شد یعنی سردمداران وقت سازمان از این سال سازمان را یک سازمان مارکسیستی خواندند؛ البته عده ای از مجاهدین مخالفت خود را اعدام کردند اما درون گروهی ترور شدند ، چرا که ترور کنندگان آنها را دارای ظرفیت مناسب نمی دانستند ، این عمل به تغییر نام سازمان به سازمان پیکار در راه آزادی کارگر منجر شد.》

     مجاهدین تا سال پیروزی انقلاب اسلامی در صحنه جامعه حضور نداشتند، این سازمان به هیچ ایدئولوژی خاصی پایبند نبود و در جریان جنگ به صدام حسین پناه برده و به وی کمک می‌کردند. در زمان انقلاب اسلامی بزرگانی را ترور کردند؛ حتی پس از آن به ترور کور هم دست زدند: یعنی  هر شخصی در بین مردم که حزب اللهی بود ترور می شد. شهید دستغیب دو جهاد داشتند یکی در مقابل رژیم شاه و دیگری در مقابل مجاهدین بود. 

جناب آقای دکتر شکرالله خاکرند

    سپس جناب آقای دکتر شکرالله خاکرند، مباحثی را تحت عنوان از مجاهدین تا منافقین؛ مطرح کردند:ایشان سخنان خود را با این پرسش آغاز کردند : چه اتفاقاتی رقم میخورد که یک مجاهد تبدیل به یک منافق می شود؟ با توجه به اینکه شروع حرکت مجاهدین این گونه بود که هرکدام از آن‌ها مایل بود که جان خود را فدای مردم ایران کند؛ این افراد از خانه و خانواده خود جدا و در خانه‌های تیمی زندگی می‌کردند. مجاهدین در دوران رژیم شاهی تعدادی از نظامیان آمریکایی را ترور کردند، که حکومت شاه را نسبت به خود حساس کردند. افراد سازمان که پس از دستگیری شکنجه و قطعا کشته می‌شدند با خود سیانور حمل می کردند که به محض دستگیر شدن به وسیله آن خودکشی کنند.

    دکتر خاکرند در ادامه دو پرسش مطرح کردند و پاسخ و قضاوت درباره آن را به عهده شنوندگان گذاشتند: 《 چه فرایندی باید طی شود و چه اتفاقاتی باید بیفتد که از لحاظ فکری و روحی سازمان را به دشمن مردم و انقلاب اسلامی تبدیل کند؟ آیا دیگر گروه های جامعه نیز این ظرفیت را دارند که به دشمن درجه یک ایران یاری رسانند یا به آن تبدیل شوند؟ 》

     ایشان سخنرانی خود را با رجوع به آیه ای از قرآن کریم به پایان رساندند: خداوند ولی کسانی است که ایمان آوردند آنها را از ظلمات خارج می کند و به سوی نور می برد و کسانی که به ولایت خداوند کفر بورزند اینان ولی شان طاغوت است، طاغوت آنها را از نور به سمت تاریکی می برد؛ آنها اهل جهنم اند و در آن باقی می مانند »

    ظلمات: فضایی است که انسان قدرت تشخیص ندارد؛ نور: جایی است که قضاوت های انسان درست خواهد بود؛ طاغوت: هر کسی غیر از خداوند که بخواهد کار شبه خدایی کند ،ربوبیت کند و جهت دهی به زندگی خودش و دیگران کند.